Januari is de tijd om de goede bedoelingen waar te maken. Maar het is hier door de regen zo zompig dat er met goed fatsoen weinig kan gebeuren. Zelfs de honderden sneeuwklokken die her en der in het gras staan laten op zich wachten. Normaliter hebben we met Kerst al een aantal vroege bollen in bloei, die zijn in geen velden of wegen te bekennen. Wat het hier in het dorp wel goed doet zijn de begin oktober aan de oever van de Amstel geplante narcissen. Tienduizend stuks zijn er uitgedeeld. Met mijn hond ben ik gisteren op inspectie geweest en de meeste bollen laten al een kop zien. Maar hier en daar is helemaal niets te bekennen, terwijl ik zeker weet dat ik de betreffende eigenaar enige tientallen bollen heb overhandigd. Te diep gepoot? Te laat gepoot? Liggen ze nog in de kelder? Of zijn ze gewoon verpatst? Ik vertrouw niet al mijn buren op hun blauwe ogen, en ook niet de horticulturele competenties van een ieder. Ik had begin oktober gewoon op Marktplaats even goed het bollenaanbod in de gaten moeten houden. Nu rest mij niets anders dan enige norm-overdragende gesprekken met de meer substantiële bol-verdwijners. Daar krijgt het dorp geen bloeiende narcis voor terug maar een opgelucht gemoed is ook wat waard. Voor mij dan.
Eind december is onze rooi-expert, Dennis Wals, weer een dag bezig geweest om twee grote wilgen te kappen, onze dikke kastanje wat uit te dunnen, en een plataan te fatsoeneren. Dat geploeter van Dennis levert op een dag zo een paar kuub hout op, en het maakt de tuin wat veiliger. Die grote wilgen waaien om voor je er erg in hebt met onze hoge waterstand. Dennis kruipt zo vijftien meter een boom in en laat al het gezaagde met beleid naar beneden komen. Wanneer u zijn telefoonnummer nodig heeft moet u het maar even laten horen.
Wat water betreft zijn we tot onze verbazing in een serieuze schermutseling met het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi & Vecht verzeild geraakt. Drie prachtige rode zuilbeuken, type Fagus Sylvaticana Red Obelisk, staande aan het binnentalud van onze dijk, een dijk die aan de boezemkant geen water heeft, hebben de toorn van het waterschap gewekt. Iedere eerstejaars arborist weet dat een Fagus Sylvaticana Red Obelisk niet aan omwaaien doet. Maar het valt niet mee om dat aan het verstand te peuteren van een Waterschap dat nog nachtmerries heeft van Wilnisse toestanden. Die veendijk, weet u nog? We zullen u op de hoogte houden van het vervolg.