Het is september en de herfst is nakend. Het was wel wat nat deze zomer. Gode zij dank heeft mijn Albizia de nattigheid overleefd, hij staat zelfs sinds een paar weken in bloei. Ik hoop maar dat hij deze zomer voldoende is aangesterkt om de vast weer natte wintermaanden te overleven. Dat vast weer komt voornamelijk door onze hoogwater-voorziening die we twee jaar geleden hebben laten aanleggen om het fundament van ons huis te behoeden voor verval door de stelselmatige peilwaterverlaging door het waterschap. Twee tientallen jaren oude appelbomen hebben de grondwaterverhoging niet overleefd. Bijzonder spijtig maar een mens moet keuzes maken.
Voor de bijen was het een slechte zomer. Omdat eind mei hier de bloemen een beetje op waren heeft onze imker Achmet zijn kasten toen verplaatst naar het bijenbos in Amstelveen. Maar helaas, door kou, weinig zon en veel nattigheid was ook daar te weinig nectar. Dus ze staan weer hier en worden reeds nu bijgevoederd met suikerwater.
De buxusmot heeft weer aardig toegeslagen, al verbeeld ik mij dat het minder was dan het afgelopen jaar. De door ons aangeplante variant Rococo is verschoond gebleven van enige vraat. En ik heb toch het idee dat wat er nu nog leeft aan oude planten langzamerhand een zekere resistentie heeft opgebouwd. Ik weiger gif te spuiten en ik wil ook geen Ilex. Naast de buxusmot als exoot rukt op verschillende plekken in onze tuin nu ook de Japanse Duizendknop op. Die zat al jarenlang op drie plekken, op de één of andere manier is hij gaan wandelen. Hij schijnt slecht te zijn voor wegen en funderingen, maar Rijkswaterstaat lijkt ze te koesteren langs de A2 tussen Ouderkerk en Amsterdam. Beetje vreemd toch?
Op naar een mooie herfst!